Nedoverbakke

Når alt du får fram er einstavelsesord

Når pusten din dekker over det du freistar sei

Du er redd for å dette på flat mark

Du kjenner deg som ein dårleg vits

 

Når den einaste grunnen du ser

Er at nokon kjem til å gråte

om du forsvinn

 

Då let du vere å forsvinne.