Middels blues

Kor fin hadde ikkje søndagen vore om ein kunne tilbragt den ilag med desse:

Dagen i dag er litt som eg forestiller meg at det er i helsike. Ute er det litt for kaldt. Eg er litt bakfull. Internettet mitt er litt for treigt og eg har masse mat – men ingen matlyst. Musikken er ein god stemningsindikator.

Ha ein fin søndag då, jävlar!

Reklame

Tonedøv/Bambus

Dette skriv eg medan eg eigentleg burde skrive ein appell eg skal halde i overimorgon. I overimorgon er det fyrste mai, arbeidaranes internasjonale kampdag, og eg skal sjølvsagt markere den. Eg skal gå i tog, bere ei diger fane, som sagt halde ein appell og vere stolt. Fyrst skal eg berre skrive ein halvpretensiøs tekst full av subtile hint om ditt og datt, ein tekst som får meg til å framstå meir velartikulert enn eg eigentleg er, og som om ei stund garantert kjem til å få meg til å kjenne meg ørlite flau over korleis eg berre kastar ord og kjensler ut på denne måten. Utleverande, pretensiøs og fin på det. Pretensiøs, pretensiøs, pretensiøøøøøs. God helg:

Det einaste eg saknar frå den tida er musikken. Det du opna opp for meg var eit heilt univers av deilige melodiar. Du fora meg med ein ny miksteip i veka. Det var på den måten eg aller best likar å forholde meg til musikk; den skal nytast. Ikkje analyserast eller tolkast. Ei novelle derimot, ho kan dissikerast, kva meinte forfattaren eigentleg her og kva vil EG at det skal tyde. Men ikkje musikk. Musikk skal berre elskast, sama kva du likar, sama kva du høyrar på og i allefall sama faen kven andre som høyrar på det.

Av og til innbillar eg meg at eg har eit jævla spesielt forhold til korleis eg likar musikk, akkurat som vi innbilte oss at vi hadde eit jævla spesielt forhold. Det hadde vi jo openbart ikkje.

Det einaste eg saknar er den uendelege tilgongen på deilige melodiar. Eg lurar litt på kva du høyrar på no etter så mange år.

Å hei og hå sann og smør og salt –

Kall meg bygdetulling, gjer narr av dei nordnorske anane mine og flir av ordet sny. Du har aldri opplevd å gå over eit langt snyras på veg heim frå skulen mens det buldrar i fjellsida. Du har aldri vore så verfast at du ikkje kunne halde begravelse for mannen din. Du har aldri smakt anna fisk enn den som ligg i frysedisken, panert og ferdig oppskoren. Du har aldri skore torsketunger, du anar ikkje kva ein pik er. Du har aldri hatt rein i hagen. Du har aldri vore nøydd til å droppe den siste halvtimen av kinofilmen for å rekke siste ferja heim. Du har aldri gått i frå huset ditt med ulåst dør. Du har aldri gått på ein skule kor det var nesten like mange lærarar som elevar. Du har aldri budd ein plass kor butikken stenger klokka eitt om laurdagen. Du har aldri vore nøydd til å klatre opp i ei fjellside for å få mobildekning. Du har aldri gått rundt eit fjellvatn i midnattsol med ordentleg mark på kroken og fiska i timesvis. Du har aldri hatt elevsamtale heime hos deg sjølv fordi du aldri har hatt di eiga mor som lærar. Du har aldri hatt ein time skuleveg. Du har aldri gått rett inn til nokon og banka på den inste døra fordi det ikkje er ringeklokke. Du har aldri tykt at ringeklokke er eksotisk. Du har aldri hatt bålrøyk i håret og ein kopp reinbuljong i neven i ein lavvo. Du har aldri vore ein plass kor ingen nølar når du spør dei om hjelp til noko, dei berre gjer det, fordi det er familie og då hjelper ein kvarandre. Du har aldri lege på eit reinskinn med ei isfiskestang i den eine neven og ei pølse med brød i den andre og hatt det jævlig godt. Du anar ikkje kva læsta er. Du har aldri hatt store naturopplevingar rett utanfor ytterdøra, utan oppmerka stiar eller trapper i fjellet fulle av folk som skal ha kvalitetstid med familien fordi dei aldri rekk det ellers i veka. Du har aldri opplevd at blåveis berre er eit bilete i ei bok og aldri har vore eit vårteikn. Du har aldri gått i eit søttendemaitog utan korps. Du hugsar ikkje fyrste gongen du såg noko så sjeldant som ein raudruss og du har aldri vore på ein bygdefest kor far din er dørvakt. Du treng ikkje sjøluft og snyfokk for å trivst, og du blir døgnvill viss det er ljost døgeret rundt.

Og du har garantert aldri høyrt Boknakaran. No får du sjansen:

Kanskje er det banalt, men det er det nærmaste eg kjem kulturtilhøyrighet eller kva anna akademisk merkelapp ein skal setje på sånne kjensler.

Og du? Det er fint om du fortel kven du er når du fyrst har lest heilt hit!

No

Brøddeig. Fyr i omnen. Tanken på ein sterk neve rundt min. Og verdas mest forelska par. Berre sjå:

Det er magisk! Dei er herlege.

Røynda og eg

Røynda. Eller virkeligheten om du vil. Røynda er det ordet som gjer alt vakrare enn det eigentleg er. For røynda er motbakkar, ubehagelege sanningar og feilgiring. Røynda er utgåtte fristar, draumar skjøre som sølvfolie og falske forestillingar.

Då er det godt å kunne drøyme seg vekk.

Eg tek på meg store, svarte solbriller. Ei skjorte eg er fin i. Eit tørkle i halsen som ingen andre har maken til, for det er eigentleg ikkje eit tørkle og dessutan er det kjøpt i eit land langt, langt vekke.

Eg tek på meg eit par nydelege skinnstøvlar eg har fått i presang. Lukta av skinnet og dei fine utskjæringane i stoffet får meg til å overse at dei er produsert i Kina sjølv om dei er shippa frå USA.

Eg ser filmar om folk med same type støvlar, frekke småjenter med lange fletter og les teikneseriar om kule heltar til hest.

Eg skrur volumet på ipoden på nesten fullt når denne songen kjem og tenkjer at det er slik det er og burde vere:

Høyr den du og. Nyt røysta til the queen of rockabilly. Eg elskar elskar elskar Wanda Jackson.

Når eg har spelt gjennom heile plata med Wanda sett eg kanskje på litt Johnny Cash eller Dolly Parton og tenkjer på at det i Nevada finst ein festival for cowboyar som skriv dikt og at dit har eg tenkt meg ein gong.

 

Når røynda ikkje er så verst og sola skin på dei bare leggane mine på takterrassen, når eg smiler til alle eg møter, når verneskoa ikkje er så tunge allikevel, når eg løfter tusen trillionar kilo på jobb utan å få ondt ein einaste plass

 

– då kjem eg på at eg ikkje eigentleg liker hestar. Eller pistolar. At eg antageleg hadde hata å ete bønner i tomatsaus til frokost. At det er frykteleg upraktisk med tørt prærielandskap i kombinasjon med kontaktlinser. Og at eg antageleg hadde døydd av skrekk viss eg måtte høyre på ulande prærieulvar i nattemyrkret.

At eg eigentleg har det fint og at motbakkane ikkje gjer noko så lenge ein hugsar å puste.

Haters gonna hate! – ting du ikkje trudde du trengte å vite om musikk del 3

Vinteren er kald og jævleg, det er alle einige om. Med mindre du har spesielle interessar (som å frivillig feste begge beina på ein planke og renne ned ein bratt bakke fordi du tykkjer det er…gøy. galning.) er det ikkje SÅ mykje som er spanande med denne årstida. Ein gjer det ein kan for å halde varmen. Kler på seg tre lag ekstra med klede, finn nokon å varme seg på og prøvar å halde humøret oppe. For min eigen del endrar eg totalt musikksmak. I sommar og i haust gjennopdaga eg pønken, høyrte gjennom omtrent heile diskografien til Joachim Nielsen og bloggar om Raga Rockers. Framleis jævleg bra musikk, utan tvil. Men…litt for kald og hard for eit frossent hjarte. Eg treng varme i kroppen. Og plutseleg er Ipoden full av reagge, hiphop og salsarytmer. Er det rart ein får problem med å stå i ro.

Denne kan eg takke Ole for. Minn meg på å lenke til Ole sin blogg seinare. Hehe. Låta handlar om at rasistiske nasjonalistar blei valgt inn i den svenske Riksdagen ved valet i haust. Nasty sak, nais låt.

 

Dette er Natasja, noko av det råaste som nokon kom har komen frå Danmark (bortsett frå familien min då). Diverre døydde ho i ei bilulukke på Jamaica for nokre år sidan. Mange som har høyrt om Natasja har berre høyrt låta «Fi er min» (jepp, det handlar om det du trur), men ho har gitt ut eit ganske bra album som ikkje ligg på Spotify. Ho hadde ei fantastisk røyst og det er heilt utruleg trist at ho ikkje får lage meir musikk. Sjekk ho ut!

 

Ooooog desse kjekke karane veit du sikkert kven er. Denne låta har eg omtrent spelt i hel etter at eg fann ep’en «Bootlegs, b-sider og bestiser» frå 2004(?) i platesamlinga. Med autografar og alt. Hehe. Og dette ER danselåt. Problemet er at den aldri blir spelt nokon andre plassar enn på min (og Anja sin) Ipod, og det er kanskje ikkje SÅ kult å danse åleine på butikken.

 

Aaaaah, den beste svensken eg veit om. Og fantastisk låt. Say no more, say no more!

 

Desse høyrte eg på når eg gjekk på ungdomsskulen. Jepp, 2002, det er faen meg lenge sidan. Og åtte år etter oppdagar eg verkeleg kor bra Tungtvann var. Kor bra tekstar dei hadde. Kor gangster eg var. Dei vann faktisk dialektprisen til Målungdommen for denne skiva. Eg har problem med å finne ei låt som er betre enn nokon av dei andre på Mørketid, men «Ekte menneske» skil seg litt ut frå dei andre. Dei andre låtane (t.d. «D e sånn d e») er skriven til folk som har andre utfordringar i livet enn meg (berre høyr den du.), og beskriv ei røynd eg ikkje heilt kan relatere til. Meir om min lukkelege oppvekst seinare. Men anywayz. Denne låta eg har valgt ut gjer at Jørg-1/Joddski framstår som ein utruleg jordnær kis. Som tilfeldigvis driv med hiphop. Eg anar ikkje korleis eg skal beskrive kva det gjer med meg, men eg føler iallefall at hiphop ikkje blir så framandt. Eg får litt meir tilhøyrighet til musikken. Eller noko sånt. For å sei det med nokon andre rapparar (som gjer comeback i desse dagar, wooooop); Jada jada jada, eg prate bare svada!

 

Sånn. Eg håpar de er blitt litt varmare i trøya. Men det blir nok veldig lenge til du får sjå meg i ein sånn. Fred ut, heimegut!

I desse juletider

…er det viktig å ta seg ein pause i stria. Trekke pusten og la visakortet kvile. Og tenke på dei viktige tinga i livet: Klassekamp og klassehat! Og då snakkar eg sjølvsagt om hatet mot ekle rikingar og kaksar som tener seg rike på arbeidet vårt.

Gløym einebærbusker og nissen på låven, her er Gatas Parlament (videoen ligg under teksten):

La raseriet strømme

La raseriet strømme
bare la pampene fordømme
denne gangen skal vi ikke bare snu og rømme
dyrk ditt sinne, så får vi heller sitte inne,
men ha i minne at vi må sloss for å vinne x 2

opp om morran altfor tidlig, hva er alternativet?
du ender opp på skolebenken hele jævla livet
og du kan gå på arbeidskontoet, det er enda verre
så du bør bite deg fast i jobben din, sånn er det dessverre

Når vekkerklokka ringer bør du bite tenna sammen
og samle kreftene og kysse farvel til madammen
få på deg fillene og kom deg ned til bussholdeplassen
de samme trynene fra den samme forbanna arbeiderklassen
Du burde vært en konsulent i Karibien
aksjonsavtale lønn og sol som holder liv i en
x-arbeider som hever lønn med laptop’en på stranda
Men du må stemple litt forseint, nå blir sjefen forbanna

Det ekke alt her som er like bra organisert,
men bedriften snakker stadig vekk om kvalitet
du har noen forslag på hvordan det kunne gjøres bedre,
men det er bestemt av noen forbanna BI-utdanna ledere
Så får du stå og høre kjefta hans til øra henger
om ikke å være enig til han ikke gidder lenger
du har vært gjennom dette før, det burde være rutine,
men morran ekke over ennå og nå vil du grine
For i tillegg er det en kar du vil savne nå
han derre hindu-karen du aldri lærte navnet på
han ble sendt tilbake, vi må stå på for vi ekke mange,
for han ble henta i går av justisdepartemanget

Det er helt åpenbart at dette ekke dagen din
du biter tenna sammen, hue opp og magan inn

må det virkelig være så jævlig hardt å leve?
eller kan det nytte å knytte neven?!

La raseriet strømme
bare la pampene fordømme
denne gangen skal vi ikke bare snu og rømme
dyrk ditt sinne, så får vi heller sitte inne,
men ha i minne at vi må sloss for å vinne x 2

Det er nok mange måter å tjene penger på
fordi du orker ikke dette styret lenger nå
ett uhell har forsinka utbetalinga av penga
du banner for at du i det hele tatt stod opp av senga
saksbehandleren din kan klassisk ingen ting gjøre
«kan du ikke dra til folka dine for å høre om de har penger til å forsørge deg i ett par uker, det tar en stund å få deg registrert igjen som bruker»

Du er nok frista til å søke andre inntekskilder
Men inni bakhue truer så noen gamle bilder
av gamle kompiser som har gått til hælvete på kjøret
så du får heller finne deg noe legalt å gjøre
Men før den tid må du finne deg i og å hjemme
møte der og der til tidspunkter du ikke må glemme
Papirer du har rota bort for 15 år tilbake
en eller fire kalde pils nå, det skulle smake
men du må passe på at pengene ikke forsvinner
det finnes lite i tilværelsen din som ikke minner
deg på at du er arbeidsløs og tråkka i salaten
Men de har nerver nok til å kalle detta velferdsstaten
du drar til kompiser for å finne tilbake sjøltilitten
velmenende kommentarer trekker deg lengre ned i dritten
du kan sitte deg ned og flykte inn i tv-såper,
men du veit nå at det finnes noen der ute som håper
EN DAG VIL TINGENE BLI SNUDD PÅ HUET GAMLE GNORE
men du våger ikke tenke tanken fullt så store

Må det virkelig være så jævla hardt å leve?
Eller kan det nytte å knytte neven?!

bare la pampene fordømme
denne gangen skal vi ikke bare snu og rømme
dyrk ditt sinne, så får vi heller sitte inne,
men ha i minne at vi må sloss for å vinne

Sånn. God jævla jul!

Apropos tyskera

Håpar noen andre enn meg får denne på hjernen idag!

 

Visste du at det var borgarkrig i Noreg rett etter vikingtida? Og at birkebeinarane kjempa mot baglarane? Som ein periode blei leda av Erling Steinvegg (eller rettare sagt; han var tronpretendenten deira)? Eg flire meg i hjel!

Den som ler sist er treig i oppfattelsen

….Eller noko sånt. Dette oppdaga eg idag:

Kvifor er det ingen som har fortalt meg at M.I.A. ikkje har funne på dette sjølv?

Begge versjonane er kule, men eg held nok ein knapp på The Clash.

Ellers er livet så normalt som det kan bli. Eg går på jobb kvar dag og skulle ynskje sola var oppe litt lengre. November er teit. Kjærleikslivet mitt er like tørt som ein todagars gamal kvitlauksbagett. Samme kjipe ettersmaken og. Hehe.

Lemme tell ya ’bout your blood bamboo kid

It ain’t Coca-Cola

It’s rice.

Kjærleik… eller i hvertfall noko som liknar

Denne posten handlar om litt såre ting kring kjærleik. Eg har funne tre låtar som på kvar sin måte tek opp temaet.

Først ut er ei låt som eg trur mange kan kjenne seg igjen i. Eg får iallefall litt kribling i magen av stemninga. Sjølv om videoen er litt spesiell:

 

Den andre songen handlar om å aldri kunne gje slepp på noko som ein gong har vore vakkert og ekte. Ein av dei finaste songane Jokke skreiv om kjærleik.

 

Den her har du garantert høyrt før. Marius Muller var ein fantastisk gitarist som diverre døydde altfor ung. Og låta? Det er vel ein slags kjærleik den handlar om.

 

God helg, skyt ein elg!