Ei heilt vanleg kåring ein heilt vanleg søndag i februar

Siden det er søndag blir denne bloggposten ei slags oppsummering av veka som gjekk. Det blir ei slags kåring av ting og tang som har skjedd i The Life of Lunemann, veke åtte, totusenogelleve.

Men beklagar, det blir masse ingen saftige avsløringar om kva undertøy eg brukar (vanleg). Eller store politiske hendingar ute i verda. Han der Disneyskurken Gadaffi får nokon andre ta ansvar for å skrive om. Dette er mi leikegrind, mine leiker og mine regler. Difor gjer eg dykk….:

Topp tre: Situasjonar eg har meir enn løfta på augebryna i overraskelse. Og for å gjere det heile ekstra spanande er alt utforma som små nyhendeartiklar i ei lokalavis. Sånn omtrent. Velbekomme;

3. Politikar fekk peanøttsmørpuppesjokk på jobb: – Han smurte tjukt på!

Tømrarlærlingen og Raudtaktivisten Lone Lunemann fekk måndag denne veka bokstaveleg talt eit puppesjokk i arbeidstida. «Vi satt og åt lønsjen vår i brakka. Ein utanforståande var tilstades og prøvde å dra eit par tørre vitsar i mellom dei tørre skivene våre.» Vitsemakaren såg sitt snitt då Lunemann hadde smurt peanøttsmør på den siste skiva si og ville matche det heile med ein blaut vits. Lunemann svarar dette når vi spør om kva han eigentleg sa: «Han sa at eg no kom til å få større puppar. Fordi eg åt peanøttsmør. Eg sa berre takk for tipset…og himla litt med augene.»

Lunemann er tydeleg prega av den dårlege vitsen. «Hadde det no vore eit ordspel, eit godt poeng eller noko eg kunne respondert på med ein kjapp replikk. Men eg blei verken veldig fornærma eller tykte det var ein særleg artig vits. Kva gjer ein eigentleg i ein sånn situasjon?»

Ikkje veit eg, og vi bevegar oss til plass nummer to.

2. Dansande drukkenbolt datt i dørken

Seint fredag kveld denne veka kunne eit entusiastisk publikum observere eit dyktig par svinge seg til tonane frå den mindre dyktige barpianisten på ein ukjent uteplass i Leirvik Sentrum. Men med svært høg promille og fart i svingrytmen måtte det ende galt. Den kvinnelege dansaren gjekk rett i dørken med hoftepartiet først og landa med korsryggen i ein skarp kant/høgdetrinn i golvet. Sjokkerte augevitnar forklarar at det først såg ut som kvinna skulle ta til tårane og bryte saman i intense smerter, men ho henta seg raskt inn igjen og fortsatte dansen til tonane av ei eller anna Creedencelåt. Som ho mest sannsynleg hadde bedt om sjølv. Redaksjonen har diverre ikkje lukkast å få anna kommentar frå kvinna i ettertid enn dette: «Ja, det gjorde inn i helvete ondt. Vonar eg ikkje blir invalid».

Jaja. Shit happens. Morosamt var det no.

Også til fyrsteplassen, øverst på europallen osv.

1. Prissjokk på studentfestival: Suppe like dyrt som øl!

Denne helga gjekk Øyofestivalen på Stord av stabelen (av KVA?!!?) og må oppsummerast som ein heildundrande suksess. Folk koste vettet av seg, dansa og gjorde sånne ting som ein gjer på festival. Og som seg hør og bør blei det solgt festivalmat over ein, utruleg nok, ganske høg sko. Sjølve maten var det ingenting gale med. Men å selje ein liten porsjon betasuppe til same pris som ein halv liter øl er ganske utruleg. Sjølv om det var flatbrød med.

Suppa var god den, for all del. Og eg kjøpte jo tre porsjonar. Så det som kanskje får deg, kjære lesar (klart eg har deg kjær), til å løfte på augebryna, er denne faktaopplysninga:

Eg åt betasuppe for hundreogfemti kroner i helga.

Det er ei sjuk, sjuk verd vi lever i.

Rett før vi oppdaga at prisen på øl og suppe var den same.

Reklame