Gratulerar med dagen?

På etterskudd og i villrede om eg i det heile tatt skal gratulere arbeidarane med 1.mai – for det er jo ein kampdag vi bruker på å markere krava våre; her kjem appellen eg haldt på Stord den dagen.

FRITT PALESTINA!

I fjor var det seksti år sidan det palestinarane kallar Al Nakba, eller ”katastrofen” – nemleg opprettinga av staten Israel. Utan omsyn til kva landa i området eller befolkninga i Palestina meinte om saken, blei grensene teikna opp rundt det som skulle vise seg å bli ein av dei verste okkupasjonsmaktene i verda. I eit område der folk frå allslags religionar og kulturar har levd ilag i tusen år skulle det no opprettast ein jødisk stat.

Dette landet har i årevis, med verdssamfunnets velsigning, bygd seg sjølv større og større på bekostning av det palestinske folkets rettar og behov. Israel har brote FN-resolusjonar som seier at dei skal trekke seg tilbake til dei opphavlege grensene. Dei har bygd ein mur rundt dei palestinske områda på Vestbredden på om lag 670 kilometer. Til sjølvforsvar, seier staten Israel. Til sjølvforsvar mot kva då? Mot vanlege folks behov og ønske om å komme seg på jobb dit dei skal, til legen når dei blir sjuke og på skulen? Eller fordi dei ynskjer å drive apartheidpolitikk mot det palestinske folket?

For mens resten av verda diskuterar om ein skal definere Hamas som ein terroristorganisasjon eller ikkje, har framleis ikkje Israel anerkjent Palestina som ein sjølvstendig stat. Folkevalte i Palestina blir kasta i israelske fengsel med heiarop frå Vesten. Den palestinske befolkninga prøvar hardt, mot alle odds, å halda i gang hjula i samfunnet sitt. Når ein veks opp med dagleg frykt for flyangrep og israelske soldatar med gevær er det kanskje ikkje så rart at ein ynskjer å yte motstand. For nokon dreiar det seg om å organisere seg politisk – for andre om å kaste stein. Men den israelske staten veit å hemne seg på eit okkupert folk. Dei kan t.d. øydelegge heile oliventrefarmar som har brukt hundre år på å vekse fram og som er livsgrunnlaget for palestinske bønder. Dei kan stenge straum- og vassforsyninga til ein million menneske i vekesvis. Eller dei kan ta hemn på ein så brutal måte som det som skjedde i vinter.

For slutten på 2008 var brutal for befolkninga på Gazastripa. I dei tre første vekene i januar haldt verda pusten mens Israel dreiv ei omsynslaus massakrering av den palestinske befolkninga. Eit tusen to hundre menneske mista livet i Gaza i vinter. På israelsk side var det til saman tretten døde. Desse tala betyr meir enn ”berre” kor mange som døde, men dei er også med på å understreke det skeive forholdet det alltid vil vere mellom dei som okkuperar og dei som blir okkupert.

Med alle utanlandske journalistar jaga ut av området var dei israelske myndigheitene forberedt på at kva enn som skjedde i Gaza kom ikkje verdssamfunnet til å finne det ut. Men dei var ikkje forberedt på at legane Mads Gilbert og Erik Fosse skulle få så mykje merksemd som dei gjorde. Då dei reiste inn i Gaza på nyttårsaftan var dei de einaste vestlege legane i Gaza. Og kven kan vel gløyme sms-en frå Mads Gilbert tredje nyttårsdag? Om korleis dei vassa i skadde menneske, at den lokale grønsaksmarknaden var bomba?

Eg trur det skjedde noko med folk i Noreg etter kvart som dei norske legane rapporterte frå Gaza. Frå Svalbard til Norheimsund blei det arrangert demonstrasjonar til støtte for palestinarane. På ein av dei mindre demonstrasjonane i Bergen blei det samla inn 27.000 kroner til Palestinakomitèen. To hundre gjekk i tog i Norheimsund. Det norske folket viste solidaritet og kravde at myndigheitene tok ansvar. Så stilna det. 18. januar blei det erklært våpenkvile mellom partane. Verdssamfunnet pusta ut og andre ting fekk større merksemd i media.

I dag skriv vi første mai. Dagen i dag blir brukt til å markere nasjonale og internasjonale krav om rettferd, likeverd og solidaritet. Det er på tide å krevje solidaritet med det palestinske folket. Sjølv om VG og Dagbladet har gløymt kva som skjedde i Gaza i vinter, betyr det ikkje at vi har det.

Det er på tide å krevje full offentleg boikott av Israel. Det er på tide å krevje solidaritet med dei som er okkuperte. Det er på tide å gje landet tilbake til palestinarane!

Reklame